Fehmi Koru*
AK Parti sözcüleri, sonunda, tahlil formülünü buldu: Meclis…
Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan, dün genel lideri olduğu AK Parti’nin küme toplantısında, formülü kendi cümleleriyle söz etti.
Dediği şu: “Yasal değişikliklerin yapılması yeni Anayasa’dan geçmektedir. Bunun tahlil yeri de Meclis’tir. Meclis ülke sıkıntılarına tahlil üretme merciidir.”
Doğru cümleler bunlar.
İktidar cephesi her istediğinde Meclis’ten istediği maddeyi geçirebiliyor, çoğunluk bulunursa anayasa da değiştirilebilir…
Yalnız şu andaki sorun öteki.
Sorun şu: Anayasa’da ve maddelerde hala var olan kararlar orada dururken, Yargıtay’ın bir dairesi “Anayasa Mahkemesi kararları uygulanmaz” diyebilir, mahallî mahkemeler de Anayasa Mahkemesi’nin aldığı kararları uygulamamak için direnebilirler mi?
Ara sıra eski günleri özlediğimi fark ediyorum.
Rahmetli Süleyman Demirel çok partili siyasi hayatımızın büyük kısmına varlığıyla katkıda bulunmuştur. Onu artık hatırlamamın sebebi, göğüs cebinde küçük boyutlu bir anayasayı eksik etmemesi yüzünden…
Ne vakit üzerine gelinse, cebinden onu çıkarır, anayasal hak ve yetkilerini hatırlatırdı.
‘Anayasa’ denildiğinde aklıma gelen bir olay daha var.
Bülent Ecevit’e başbakanlığı sırasında anayasa kitapçığı fırlatılması olayı…
Ekonominin berbata gittiği bir periyotta meydana gelen olaydan sonra ülkede kriz çıkmış ve zati sarsılmış olan istikrarlar bütünüyle bozulmuştu.
Hatırlamakta fayda var.
İktidardaki üç parti -DSP, MHP ve ANAP- ile kimi Fazilet Partisi milletvekillerinin takviyesiyle Anayasa Mahkemesi lideri iken Meclis tarafından cumhurbaşkanı seçilmiş olan Ahmet Necdet Sezer üç partili koalisyon hükümetinin yolsuzluk tezlerinin üzerine gerekli ciddiyetle gitmediği görüşündeydi.
Devlet Denetleme Kurulu’nu, kamu bankaları ve Tasarruf Mevduatı Sigorta Fonu‘na (TMSF) devredilmiş özel bankalarla ilgili denetleme konusunda görevlendirdi Sezer.
Bu gelişmeden nedense iktidar cephesi rahatsız oldu.
Milli Güvenlik Kurulu’nun (MGK) 19 Şubat 2001 tarihli toplantısında bu rahatsızlık hengameye dönüştü.
Milliyet’te Serpil Çevikcan’ın toplantının sonraki günü (20 Şubat 2001) çıkan ‘Köprüleri attılar’ başlıklı yazısında arbede şöyle aktarılıyor:
“Ahmet Necdet Sezer: Ben yolsuzlukları ortaya çıkarmaya çalışıyorum, siz beni engellemeye çalışıyorsunuz. Beni küçük düşürüyorsunuz. Kamuoyu önünde beni yıpratmaya çalışıyorsunuz. Ben Cumhurbaşkanıyım, her türlü yetkim var. Anayasa’yı bilmiyorsunuz. Bilene de sormuyorsunuz. Daima Anayasa’ya ters kararnameler gönderiyorsunuz. (Elindeki Anayasa’yı Ecevit’e gerçek fırlatarak) Yolsuzluklarla gayrete devam edeceğim.
Bülent Ecevit: Bitti mi?
A. N. Sezer: Hayır, bitmedi. Yargıyı buyruğunuza almışsınız, yasamayı baskı altına aldınız. Yolsuzluk yapanları kayırıyorsunuz. Yolsuzluk yaptığı söylenenler hâlâ kabinede.
Hüsamettin Özkan: (Sezer’in cümlesi bitmeden ayağa kalkarak) Nankörlük ediyorsunuz. (anayasa kitapçığını geri atarak) Bu üç başkan sizi Cumhurbaşkanı seçti. Kendinizi ne sanıyorsunuz? Temel hükûmetin gayretini engelleyen sizsiniz.
B. Ecevit: (ayağa kalkarak) Bu kurallar altında daha fazla çalışamam. (Salonu terk eder.)”
Cumhurbaşkanı Sezer’in “Ben Cumhurbaşkanıyım, her türlü yetkim var. Anayasa’yı bilmiyorsunuz. Bilene de sormuyorsunuz. Daima Anayasa’ya alışılmamış kararnameler gönderiyorsunuz” cümlelerini sarf ettikten sonra elindeki anayasa kitapçığını Ecevit’e hakikat yollaması, evet, o olay, 20 küsur yıl evvel, büyük bir krize sebep olmuştu.
Günümüzde de siyasalların ağzından en sık çıkan sözcük ‘anayasa’, rahmet kimse karşı tarafa küçük yahut büyük anayasa kitabı fırlatmıyor.
Oysa aslında bahse ait görüş açıklayan herkesin kesinlikle yapması gereken, husus hakkında görüş açıklamadan evvel, anayasa metnine göz atmasıdır.
Sonuçta, devlet aygıtı içerisinde yer alan herkesin ve her kurumun hak ve yetkileri, o metinde açık-seçik yazılı.
Meclis’te anayasada öngörülen sayıda milletvekili birleşebilirse yeni bir anayasa yapabilirler yahut mevcut anayasanın birtakım hususlarını değiştirebilirler; sayıları fakat halkoylaması yoluyla bu değişikliği gerçekleştirmeye yetiyorsa, halka da başvurulabilir.
Ancak o vakte kadar, rastgele bir ihtilafta, müracaat mercii mevcut anayasadır.
İleride bu günlerde yaşananları yazacaklar, benim artık Süleyman Demirel, Ahmet Necdet Sezer, Bülent Ecevit ve Hüsamettin Özkan’ı andığım üzere, günümüzün siyasetçilerinin anayasa konusundaki hallerini hatırlayacaklardır.
Tarihe de geçecektir bugünlerde söylenenler ve yazılanlar…
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.
